ما می‌دانیم که بخش‌های مختلف مغز به هم مرتبط هستند و اکتشافات در یک حوزه از تحقیقات بیماریهای مغزی به ما کمک می‌کنند تا بینش‌های مهمی را در مورد سایر بخش ها کشف کنیم. دانشمندان در حال کشف برخی از ارتباطات بین صرع و یک بیماری مشترک که گاها در همراهی آن وجود دارد هستند. صرع و میگرن هر دو اختلالات حمله ای مغزی با برخی ویژگی های مشابه هستند، از جمله درد سردرد و مرحله قبل از حمله به نام اورا. به این بیماری میگرالپسی گفته می شود. در زیر به ویژگی های همپوشانی این دو بیماری، گزینه های درمانی رایج و اهمیت تحقیق در گسترش درک بیشتر از هر دو بیماری می پردازیم.
آیا بین میگرن و صرع ارتباطی وجود دارد؟
صرع یک اختلال مزمن است که فعالیت سلول های عصبی در مغز را مختل می کند و باعث تشنج های مکرر بدون محرک واضح می شود. فقط ۰.۵ درصد از مردم صرع دارند. از آنجایی که علت تشنج های صرع به طور معمول مشخص نیست، پزشکان نمی توانند تشخیص دهند تا زمانی که فرد دو یا چند تشنج را با فاصله حداقل ۲۴ ساعت از هم بدون علت پزشکی شناخته شده داشته باشد. انواع مختلفی از اختلالات تشنج مرتبط با صرع چه ژنتیکی و چه غیر ژنتیکی وجود دارد. تشنج ممکن است به دلیل یک ناهنجاری یا تغییر در مغز یا عدم تعادل در مواد شیمیایی سیگنال دهنده عصبی باشد. آنها همچنین می توانند در ارتباط با بیماری یا عفونت دیگری، آسیب مغزی، تومور مغزی یا رشد غیرطبیعی مغز رخ دهند.
طبق گفته بنیاد بیماری صرع، افراد مبتلا به صرع دو برابر بیشتر در معرض سردردهای میگرنی هستند. میگرن یک بیماری عصبی است که ۱۲ درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. شایع ترین علامت میگرن سردرد است، اما می تواند علائم دیگری مانند حالت تهوع، حساسیت به نور و صدا، سرگیجه و اختلالات حسی (به نام هاله) را نیز ایجاد کند. افراد مبتلا به میگرن نیز شانس بیشتری برای ابتلا به صرع دارند، اگرچه آنها اغلب بدون عامل خطر دیگری مانند آسیب به سر به صرع مبتلا نمی شوند.
میگرن و صرع از چه نظر شبیه هم هستند؟
میگرن و صرع هر دو اختلالات حمله ای هستند، به این معنی که با حملات با شروع ناگهانی علائم که گاهی اوقات در پاسخ به محرک های محیطی یا بیولوژیکی رخ می دهند مشخص می شوند.
پس از آن دوره های از بهبودی رخ می دهد که در آن افراد می توانند بدون علائم باشند.
آنها همچنین می توانند علائم مشترکی مانند سردرد، حالت تهوع و بی حسی در صورت یا بازوها داشته باشند.
هم صرع و هم میگرن ممکن است شامل یک دوره پیش علامتی به نام اورا باشند که می تواند قبل از حمله میگرن یا قبل از تشنج صرع رخ دهد. هاله (اورا)با مجموعه ای از اختلالات حسی مشخص می شود: مانند دیدن جرقه ها، نورهای درخشان و بی حسی زیگ زاگ در یک ناحیه از بدن، یا ناتوانی در صحبت کردن واضح.
حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد از افراد مبتلا به میگرن اورا را تجربه می کنند. بر اساس یک سری تحقیقات، ۵۸ درصد افراد مبتلا به صرع کانونی (تشنج در یک قسمت از مغز شروع می شود). ۱۳ درصد از افراد مبتلا به صرع عمومی (تشنج در هر دو طرف مغز شروع می شود) را تجربه می کنند. علائم هاله ای که یک فرد مبتلا به صرع تجربه می کند می تواند نشان دهنده محل وقوع تشنج در مغز او باشد.
اغلب در مورد صرع، اصطلاحات “هاله” و “تشنج جزئی ساده” اشتباه به جای یکدیگر استفاده می شوند. هاله به عنوان بخشی از یک تشنج نسبی (کانونی) رخ می دهد که در آن فرد هوشیار باقی می ماند.
صرع و میگرن همچنین می توانند محرک های مشترکی داشته باشند، از جمله استرس، کمبود خواب، تغییرات هورمونی در طول قاعدگی، الکل، و مصرف بیش از حد دارو یا حذف یک دوز. تحقیقات نشان می دهد که صرع و میگرن ممکن است برخی از عوامل خطر ژنتیکی یا محیطی و مکانیسم های زمینه ای مشابه، مانند تحریک پذیری بیش از حد در مغز، مشترک باشند. درک عمیق‌تر این ویژگی‌های مشترک می‌تواند به بینش و درمان‌های جدیدی برای هر دو بیماری منجر شود.
آیا صرع می تواند باعث حملات میگرنی شود؟
صرع باعث حملات میگرنی نمی شود، اما می تواند باعث سردرد شود. در حالی که همه سردردها میگرنی نیستند، سردرد می تواند یک علامت قبل یا بعد از تشنج باشد. حدود ۴۵ درصد از افراد مبتلا به صرع سردرد را پس از فعالیت تشنجی تجربه می کنند یا چیزی که به عنوان سردرد بعد از حمله (پست ایکتال)شناخته می شود. سردرد پست ایکتال می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و از ۲۴ ساعت یا حتی بیشتر طول بکشد.
شواهد واضحی مبنی بر اینکه میگرن باعث تشنج می شود وجود ندارد، اما سردرد ممکن است قبل از تشنج رخ دهد. این سردردها که به عنوان سردردهای پیش از ظهور شناخته می شوند، می توانند دوره های کوتاهی از درد ضربان دار، ثابت یا تیز باشند. حدود ۲۰ درصد از افرادی که تشنج‌هایی دارند که کنترل آنها دشوار است، سردردهای زودرس را تجربه می‌کنند.
با این حال، تشنج ممکن است بر حافظه فرد از یک سردرد پیش از حمله تأثیر بگذارد و به یاد آورده نشود، بنابراین ممکن است کمتر گزارش شود.
در موارد نادر، سردرد در واقع می تواند یک علامت تشنج باشد. همچنین موارد نادری وجود دارد که حملات میگرنی ممکن است باعث تشنج شود. وضعیتی که به آن میگرالپسی گفته می شود.
البته هنوز اجماع روشنی بین محققان در مورد این وضعیت وجود ندارد و مطالعات بیشتری مورد نیاز است. بخشی از دشواری این است که تفاوت بین سردرد های بعد از حمله تشنج و میگرن و تفاوت بین تشنج های لوب پس سری و میگرن همراه با اورا می تواند سخت باشد.
آیا می توان میگرن و صرع را با هم درمان کرد؟
داروهایی وجود دارند که ممکن است برای درمان صرع و میگرن استفاده شوند. توپیرامات یکی از دارویی است که می‌تواند صرع را درمان کرده و از میگرن پیشگیری کند. این دارو می تواند با کاهش فعالیت الکتریکی در مغز عمل کند. سایر داروهای ضد صرع و ضد تشنج نیز گاهی برای درمان میگرن استفاده می شود. همچنین درمان صرع و میگرن با استفاده از داروهای مختلف برای درمان هر بیماری به طور جداگانه امکان پذیر است. پزشک به شما کمک می کند ترکیب مناسب را پیدا کنید و از اینکه داروها با یکدیگر تداخل ندارد، اطمینان حاصل نماید.
دستگاه‌های تعدیل عصبی
دستگاه‌های تعدیل عصبی از جریان‌های الکتریکی یا آهن‌ربا برای افزایش یا کاهش فعالیت مغز استفاده می‌کنند و می‌توانند برای درمان میگرن و تشنج استفاده شوند. برخی از دستگاه های مدولاسیون عصبی قابل حمل هستند، در حالی که برخی دیگر نیاز به قرار دادن جراحی دارند. در برخی موارد و در زمانی که تشنج فردی با دارو قابل کنترل نباشد پزشکان ممکن است جراحی مغز را برای کنترل صرع توصیه کنند.
حدود ۷۰ درصد از افراد مبتلا به صرع می توانند تشنج خود را با دارو یا مداخله جراحی کنترل کنند. در صورتی که به میگرن یا صرع مبتلا هستید، بهتر است با بهترین متخصص مغز و اعصاب مشورت کنید. پزشک می تواند شما را در خصوص بهترین درمان راهنمایی کند. میگرن و صرع با هم مرتبط هستند و آن هم به دلیل داشتن ویژگی های مشابه است. تحقیقات نشان داده است که در مورد تشخیص، درمان و روش های پیشگیری، برای درک ما از هر دو بیماری مغزی کمک کند.
