بیماری پارکینسون
چه اطلاعاتی در مورد بیماری پارکینسون دارید؟
آیا بیماری پارکینسون ارثی است؟
با افراد مبتلا به پارکینسون چگونه باید رفتار کرد؟
یک بیماری نورودژنراتیو به تدریج پیش رونده است و یکی از بیماری های شایع در نورولوژی بالینی محسوب می شود.
تشخیص بیماری پارکینسون
از نظر بالینی وجود سه معیار برای تشخیص بیماری ضروری است.
- وجود دو علامت از سه علامت اصلی
برادی کینزی یا کندی حرکتی
رژیدیته و سفتی عضلانی
ترمور در حال استراحت
- پاسخ بالینی به درمان بالوودوپا
لوودوپا در کلیه بیماران مبتلا به پارکینسون و در کلیه مراحل بیماری موثر است. عدم پاسخ به درمان بالوودوپا با دوز کافی (در صورت لزوم تا ۵/۱ گرم روزانه) و مدت مناسب (تا سه ماه) تشخیص پارکینسون را زیر سوال می برد.
- عدم وجود علائمی که در بیماران پارکینسون معیارهای آتیپیک محسوب می شوند، شامل:
- درگیری سیستم پیرامیدال
- علائم درگیری مخچه ای
- افتالموپلژی و محدودیت حرکات چشم
- سقوط مکرر در اوایل بیماری
- وجود آپراکسی
- دیسفاژی و دیزآرتری زودرس
- دیسفونی یا استریدور
- علائم زودرس و شدید درگیری اتونوم
- دمانس زودرس و وجود هالوسیناسیون های بینایی با مقادیر کم داروهای ضد پارکینسون
دکتر ناصر مهربان متخصص مغز و اعصاب، عضلات و ستون فقرات با استفاده از روش های تشخیصی و درمانی مجهز به بررسی بیماری ها می پردازد و از بروز عوارض زیاد جلوگیری می کند. جهت مشاوره با متخصص مغز و اعصاب خوب در تهران می توانید با شماره ۰۲۱۲۲۵۷۸۵۷۵ تماس بگیرید.
آدرس اینستاگرام دکتر ناصر مهربان
علائم بیماری پارکینسون
علائم بیماری به تدریج آغاز می شود و اغلب تعیین زمان دقیق شروع بیماری ممکن نیست.
- برخی از بیماران از احساس خستگی و کندی شکایت می کنند.
- گاهی علائم به افسردگی یا کهولت سن نسبت داده می شود.
- دست خط بیمار تغییر می کند و ریز و بد می شود.
- دردهای عضلانی و احساس سفتی در عضلات به خصوص در عضلات اندام فوقانی و شانه
- احساس درد و احساس لرزش درونی در عضو مبتلا (معمولا اندام فوقانی)
- سپس به تدریج ترموز کلاسیک در حال استراحت
- رژیدیته و کندی حرکت
بیماری معمولا به طور یک طرفه از اندام های یک سمت و به طور تیپیک در یک دست شروع می شود. به ندرت ممکن است بیماری از اندام های تحتانی شروع شود.
حتی هنگامی که بیماری پیشرفت می کند و اندام های طرف مقابل را نیز درگیر می کند، این آسیمتری همچنان باقی می ماند.
بیمار از اختلال در حرکات دست یا کشیده شدن پا روی زمین شکایت می کند که تابلوی بالینی شبیه همی پارزی را به وجود می آورد ولی علامت بابنسکی وجود ندارد و رفلکس های تاندونی طبیعی هستند.
هیچ تست تشخیصی پاراکیلینیکی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد و تشخیص منحصرا بر اساس شرح حال و معاینه بالینی داده می شود.
در مراحل اولیه و قبل از بارز شدن علائم اصلی ممکن است ماه ها به طول انجامد، تشخیص بیماری آسان نیست و اشتباهات تشخیصی بسیار شایع است.
درمان بیماری پارکینسون چیست
بیماران در مراحل ابتدایی و با علائم خفیف نیاز به درمان دارویی ندارند. هنگامی که علائم بیماری مانع فعالیت های عادی و روزمره شود، بیمار به درمان احتیاج پیدا می کند.
۷۰% بیماران در طول دو سال اول شروع به علت علائم بیماری نیاز به درمان پیدا می کنند.
-
درمان دارویی
شش نوع دارو در درمان علامتی پارکینسون استفاده می شود، که عبارتند از:
- آنتی کلینرژیک های سنترال
- آمانتادین
- ترکیبات لوودوپا
- مهارکننده های مونوآمین اکسیداز MAOI-B
- مهار کننده های کاتکول امتیل ترانسفراز COMT
- آگونیست های دوپامین Das
در درمان بیماران سمپتوماتیک نوع داروی مصرفی را باید با توجه به سن و وضعیت منتال بیماران انتخاب کرد.
- بهترین رژیم درمانی برای بیماران جوان تر؛ شروع درمان با آگونیست های دوپامین است که در صورت نیاز می توان لوودوپا را به آن اضافه کرد.
- بهتر است در بیماران مسن، درمان با لوودوپا شروع شود و تا حد ممکن از داروهای دیگر استفاده نشود.
-
درمان غیر دارویی
در اکثر بیماران برنامه فعالیت منظم روزانه، فیزیوتراپی، گفتار درمانی و مشاوره با متخصصین تغذیه (برای تعیین رژیم مناسب غذایی) بسیار کمک کننده است.
کلام آخر
توجه داشته باشید تشخیص بیماری پارکینسون و انتخاب راهکار درمانی مناسب، به عهده ی متخصص مغز و اعصاب می باشد و توصیه می شود از درمان های خودسرانه پرهیز شود.
