تشخیص دیستروفی عضلانی

تشخیص دیستروفی عضلانی

روش های تشخیص دیستروفی عضلانی چیست؟

آیا با تشخیص زودهنگام دیستروفی عضلانی می توان این بیماری را درمان نمود؟

روش های تشخیص بیماری های عضلانی

پس از گرفتن شرح حال بیمار و معاینه بالینی، در صورت شک به بیماری عضله، از نظر پاراکلینیک موارد زیر به ترتیب انجام می شود:

• در ابتدا آنزیم های عضلانی اندازه گیری می شوند.

بیشترین میزان CK در بیماری دوشن، میوپاتی های انتهایی، میوگلوبین اوری و بیماری میوشی دیده می شود. در مواردی مانند میوپاتی های کونژنیتال، اندوکرین و متابولیک CK نرمال است و یا اندکی افزایش می یابد.

در سایر بیماری های عضلانی مانند: دیستروفی میوتونیک و PEO، افزایش متوسط CKدیده می شود. افزایش خفیف CK اختصاصی بیماری عضله نیست و می تواند در موارد دیگر چون بیماری های نورون محرکه یا نوروپاتی هم دیده شود.

• انجام الکترومیوگرافی

برای اثبات روند میوپاتیک در عضلات، ضروری است ولی در بعضی بیماری ها به خصوص در میوپاتی های کنژنیتال و یا برخی میوپاتی های متابولیک و اندوکرین، الکترومیوگرافی می تواند بدون تغییر و یا با تغییرات خفیف باشد که موجب مشکل شدن تشخیص این بیماری ها می شود.

لازم به توضیح است که در موارد شک به میوپاتی، ابتدا باید سطح سرمی آنزیم های عضلانی اندازه گیری شده، بعد الکترومیوگرافی انجام شود.

• بررسی تست های فونکسیون

ارزیابی تست های فونکسیون تیروئید، کلسیم، فسفر، الکالن فسفاتاز، سدیم و پتاسیم سرم و در صورت لزوم بررسی های مرتبط با موارد خاص از جمله بیماری های کلاژن واسکولار برای تشخیص نوع میوپاتی به کار می رود.

• بیوپسی عضله و بررسی پاتولوژی

این روش علاوه بر اثبات پروسه میوپاتیک می تواند در تشخیص بسیاری از انواع میوپاتی به خصوص انواع دیستروفی های عضلانی، انواع میوپاتی های مادرزادی و بیماری های ذخیره ای عضله کمک شایانی کند.

علت ایجاد بیماری های عضلانی

بیماری های مختلفی موجب ضعف عضلانی و یا ایجاد میوپاتی می شوند. به طور کلی میوپاتی ها را به علل:

• التهابی
• دیستروفی
• مادرزادی
• میتوکندریال
• متابولیک
• توکسیک طبقه بندی می کنند.

علائم بیماریهای عصبی عضلانی

• ضعف عضله

مهم ترین شکایت در بیماران عضله، ضعف عضلات است. این ضعف برخلاف نوروپاتی ها، بیشتر عضلات پروگزیمال اندام ها را درگیر می کند، لذا شکایت بیماران عمدتا به صورت ناتوانی در بالا رفتن از پله ها، شانه زدن موها و یا برداشتن اجسام از قفسه هایی که بالاتر قرار گرفته اند، است.

• اختلال در عملکرد عضلات کوچک

برعکس در نوروپاتی ها ضعف بیمار بیشتر در عضلات دیستال است که به اختلال در عملکرد عضلات کوچک انگشتان منجر می شود، به طوری که بیمار قادر نیست حرکات ظریف مثل بستن بند کفش یا باز کردن دکمه های لباس را انجام دهد.

• اختلال در راه رفتن

بیماری های عضلانی به علت ضعف پروگزیمال اندام های تحتانی منجر به اختلالی در راه رفتن می شوند که شبیه به راه رفتن اردک است و Waddling gait نامیده می شود.

برعکس نوروپاتی ها به علت ضعف دیستال اندام های تحتانی موجب افتادگی مچ پا حین راه رفتن می شوند. البته در برخی از نوروپاتی ها (مثل بیماری گیلن باره) عضلات پروگزیمال هم می توانند مانند عضلات دیستال گرفتار شوند و در میوپاتی ها نیز مواردی وجود دارد که ضعف از عضلات دیستال شروع می شود.

(مثلا در میوزیت انکلوزیون بادی و یا در میوتونی دیستروفیک)

• اختلالات چشمی و گردنی

بسته به نوع بیماری ممکن است؛ ضعف در عضلات خارجی چشم (با شکایت دوبینی و تاری دید)، عضله بالا برنده پلک (با شکایت افتادگی پلک)، عضلات گردن (با شکایت از ناتوانی در بالا آوردن سر از بستر و یا حتی گردن افتاده)، عضلات بلع و تکلم (یا شکایت دیسفاژی و دیزآرتری) نیز وجود داشته باشد.

• برآمده شدن شکم

ضعف عضله پسواس و عضلات شکمی می تواند به افزایش لوردوز کمری و نیز برآمده شدن شکم منجر شود. ضعف غیر قرینه عضلات پاراورتبرال می تواند کیفواسکولیوز ایجاد کند و ضعف عضلات نگه دارنده کتف در کنار ستون فقرات (مانند عضلات سراتوس قدامی و تراپزیوس) منجر به بیرون زدگی استخوان اسکاپولا winging of scapula می شود.

• آتروفی

آتروفی و یا لاغری عضله در مراحل اولیه بیماری های عضلانی وجود ندارد ولی در مراحل پیشرفته و شدید ممکن است دیده شود. در بعضی بیماری های عضلانی ممکن است افزایش حجم یا هیپرتروفی کاذب در عضلات خلف ساق وجود داشته باشد.

این حالت به طور معمول به علت تجمع بافت چربی و بافت همبند به جای بافت عضلانی است و در بیماری های دوشن و بکر دیده می شود ولی اختصاصی نیست و در انواع دیگری از دیستروفی های عضلانی، بیماری های ذخیره ای و حتی اختلالات نوروژنیک گزارش شده است.

سایر مقالات ارائه شده:

تست عصب و عضله

نوار مغزی

درمان صرع

انواع کمردرد

انواع فلج اندام ها

علائم ام اس